Volgend op een studie naar tentoonstellingsruimtes in Rotterdam is dit onderzoek uitgevoerd op een specifieke casus. Het huidige gebied van Rotterdam behelst verschillende galerijen die elk een vrij gesloten wijze van presenteren kennen. In een volumestudie is getracht deze kunst iets verder te openbaren. Door twee verschillende galerijen in elkaar te vervlechten ontstaan onverwachte doorzichten tussen de afzonderlijke tentoonstellingen.

Naast de interactie tussen de twee bouwdelen is er gezocht naar de relatie met de openbare ruimte. Het gebouw heeft een negatieve ‘footprint’ waardoor meer openbare ruimte ontstaat. Zowel het dak als het straatniveau hebben een plein gekregen. Vanuit de twee pleinen worden op verschillende plekken openingen gemaakt in het gebouw waarmee het tentoongestelde zichtbaar wordt voor een breder publiek.